Wpisy Administratora

Lepiej jednak rzecz określa definicja inna, mianowicie, że szczęście jest indywidualnym poczuciem rozwijania się i działania zgodnie ze swa naturą, w czym pomieści się zarówno normalne zaspokojenie potrzeb organizmu, jak i wszystkie umysłowe, estetyczne i moralne rozkosze, do jakich człowiek jest zdolny, że zaś w naturze jego leży dążność rozwojowa, a za tym warunkiem szczęścia […]

Właśnie ta zdolność doskonalenia się, ta rozwojowość, doskonałość, jeżeli można tak przetłumaczyć francuski wyraz pei fectibilito, stanowi najcenniejszą cechę człowieczeństwa, najistotniejsze znamię ludzkiej godności. Ciągłe przeobrażanie się warunków społecznych jest zarazem i wynikiem i czynnikiem tego gatunkowego rozwoju. Dzisiejsi ludzie nie są takimi, jak wczorajsi, dla tego, że żyją w innych niż oni warunkach, (wśród […]

Wysnuwając stąd wnioski dla wychowania, musimy stanowczo protestować przeciw twierdzeniu, jako szczęście dziecka a zarazem jego doskonałość miały polegać na jak najzupełniejszym przystosowaniu się do istniejących warunków, albo też, żeby redukowanie jego potrzeb dla tym łatwiejszego osiągnięcia pożądanej równowagi miało być naszym naczelnym zadaniem, albo też bezwzględnie polecenia godnym dążeniem. Ludzie, którzy tę zasadę redukowania […]

Po bliższej rozwadze uznamy jednak, że nie są one wystarczające, gdyż nie można z nich wysnuć tych nieskończonych stopni i rodzajów szczęścia, jakie niewątpliwie istnieją; a zależą nie tylko a może nawet nie tyle od samego stosunku między potrzebami i środkami, warunkami życia i przystosowaniem do nich. Człowiek, który nie cierpi głodu ani chłodu, nie […]

W myśl tej rozpowszechnionej w mowie i pojęciach, choć nie w praktyce, zasady wygłaszane bywają nieraz zdania, że wychowanie w ogóle szczęścia jednostki uwzględniać nie powinno, oraz że w pojęciu „doskonały człowiek” nie mieści się bynajmniej cecha „zdolny do szczęścia”. Jednakże pomijanie szczęścia jednostki przy silnym akcentowaniu szczęścia ogółu z tych jednostek złożonego jest samo […]